ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λίτσα Κοντογιάννη

Ένα εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα, που με συνεπήρε από τις πρώτες κιόλας σελίδες του. Μπορεί να είναι το πρώτο συγγραφικό πόνημα της κυρίας Μπολονάση, αλλά αν η ίδια προσέξει, έχει όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε μια μετρ του είδους. Δεν βραβεύτηκε τυχαία στον 38ο Λογοτεχνικό διαγωνισμό της Πανελλήνιας ΄Ενωσης Λογοτεχνών(ΠΕΛ). Η ιδιότητα της συγγραφέα παντρεύεται αριστοτεχνικά με την επαγγελματική της. Το αποτέλεσμα είναι απόλυτα ικανοποιητικό. Παρ’ όλο που πρόκειται για αστυνομικό μυθιστόρημα, δεν έχει αυτή την παραδοσιακή dark ατμόσφαιρα που έχουν πολλά άλλα στο είδος του. Ίσα ίσα που διατηρεί μια πολύ καλή ατμόσφαιρα, έτσι ώστε να μας πείσει για τις πραγματικές του διαστάσεις. Έχει και κοινωνικές προεκτάσεις, μιλάει ξεκάθαρα για το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας, το οποίο έχει ως συνέπεια να μετατρέπει το θύμα σε θύτη. Δεν αναλώνεται μόνο στην εξιχνίαση κάποιου εγκλήματος, αλλά μας δίνει πολύ καθαρές εικόνες διαβίωσης εγκλείστων σε σωφρονιστικό ίδρυμα, καθώς και τον αγώνα που κάνουν όσοι αποφυλακίζονται και προσπαθούν να ενσωματωθούν και πάλι στην κοινωνία. Μπορεί χωρικά να διαδραματίζεται σε κάποια πόλη των ΗΠΑ, αλλά τέτοια θέματα συμβαίνουν σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης. Ακόμα κι εδώ, στην Ελλάδα μας. Η ηρωίδα της ιστορίας βιώνει απίστευτα πράγματα, κι εμείς γινόμαστε κοινωνοί σε ό,τι της συμβαίνει. Η συγγραφέας καταφέρνει και μας μεταφέρει όλον τον συναισθηματικό της κόσμο. Η δευτεραγωνιστές δεν περιττεύουν καθόλου, παίζουν κι αυτοί καίριο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας και μερικοί δυστυχώς, κρύβουν τον πραγματικό τους εαυτό. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, έτσι δεν λένε οι πρόγονοί μας; Μια γραφή στρωτή, αβίαστη, χωρίς φλυαρίες, δεν κουράζει στο ελάχιστο, μια ιστορία δεμένη, καλογραμμένη με αγωνία, σασπένς και ανατροπές, με την πλοκή να μας δένει μαζί της από την πρώτη κιόλας σελίδα. Προσωπικά αναμένω μια ανάλογη συνέχεια. Αγαπητοί φίλοι του είδους, σας συνιστώ να το απολαύσετε!