Ο Νικόλαος Φερίζης γεννήθηκε το 1926 στο χωριό Ζαραφώνα (Καλλιθέα) της Λακωνίας. Το μικρό αυτό σύγγραμμα αποτελεί την προσωπική του μαρτυρία για την περίοδο του εμφυλίου πολέμου (1947-1949) τόσο στην περιοχή που μεγάλωσε, όσο και στα μέρη που συμμετείχε πρώτα ως επιστρατευμένος αντάρτης και κατόπιν ως στρατεύσιμος στον 5ο Λόχο Ορεινών Καταδρομών. Η πρώιμη ζωή του έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός τυχερού-άτυχου νέου της εποχής. Τυχερού γιατί έζησε σε καταστάσεις που δημιουργούν ιστορία και άτυχου γιατί η διαβίωση κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι ιδιαίτερα σκληρή. Επιστρατευμένος αντάρτης στον Δημοκρατικό Στρατό Πελοποννήσου είχε την ευκαιρία να γνωρίσει την Καπετάν Αργύρω, η οποία τους μάθαινε βήμα στα Τζίτζινα, τον Βρονταμίτη αξιωματικό Ατζακλή, τον Κωττή, πολιτικό επίτροπο του συγκροτήματος Πάρνωνα και τον Αρχηγό, Tαξίαρχο Θεόδωρο Πρεκεζέ. Από την άλλη μεριά, ως λοκατζής είχε διοικητή τον Ιωάννη Δροσογιάννη, μετέπειτα υπουργό, ενώ επιθεωρήθηκε από τον Στρατηγό Τσακαλώτο και τον Στρατάρχη Παπάγο. «Όλα όσα αναφέρονται», γράφει, «είναι αντικειμενικά, χωρίς καμιά ιδιοτέλεια και ανεπηρέαστα όσο αφορά τον εμφύλιο πόλεμο».