Ένας άντρας μιλάει. Έχει φωνή και πρόσωπο. Όλα τα άλλα του έχουν αφαιρεθεί από μια γυναίκα. Ζει στη ρίζα ενός δέντρου, ασώματος, σε μια παραλία και αναρωτιέται διαρκώς για την ύπαρξη νοήματος. Ζωή και θάνατος δεν έχουν καμία διαφορά. Από την αρχή ως το τέλος το μόνο που φαίνεται να χωρίζει τον άνθρωπο από τον βιολογικό του θάνατο είναι ένα παραπέτασμα λέξεων. Αυτό που τον ξεχωρίζει από τους άλλους νεκρούς είναι η διάθεσή του να συνεχίζει. Οι σιωπές αποκτούν σχήμα και όγκο, η αφήγηση σε μαγνητίζει επιβάλλοντάς σου την πειθαρχία που χαρακτηρίζει μια αναμονή χωρίς προσδοκία.
Το Νω είναι η προσπάθεια ενός ανθρώπου να συνθέσει τα συντρίμμια του κόσμου και να βρει μια απάντηση στην ερώτηση της φωνής που ουρλιάζει μέσα του.