Χλόη Κουτσουμπέλη-Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον-Εκδόσεις Πόλις

Γράφει η Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

Η ποιήτρια Χλόη Κουτσουμπέλη έρχεται με την δέκατη ποιητική συλλογή της «Η γυμνή μοναξιά του ποιητή Όμικρον» από τις εκδόσεις Πόλις, να μας αναστατώσει με το ποιητικό της ταλέντο. Το εξώφυλλο της ποιητικής συλλογής κοσμεί ένας πίνακας του Joseph Mallord William Turner, του 1845. Πολύ όμορφη η επιλογή.

Η ποιητική συλλογή αυτή έρχεται για να ταξιδέψει τον κάθε αναγνώστη, εραστή της Ποίησης, στα βάθη της ύπαρξης της. Ποιος είναι όμως ο ποιητής Όμικρον και ποια είναι η γυμνή μοναξιά του; Γιατί τον τοποθετεί απέναντι της; Για την ποιήτρια, είναι ο κάθε ποιητής στο διάβα των αιώνων που απογυμνώνεται και εκθέτει όλο του το είναι χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς αλυσίδες, στο βλέμμα του κάθε ανθρώπου που θέλει να κατανοήσει τη γύμνια του δικού του εσωτερικού εαυτού. Σαν να κοιτάζεται στον καθρέφτη και να αφαιρεί τα πέπλα που του φόρεσαν οι πρόγονοι του.

Μέσα από την ποιητική αυτή συλλογή περνούν οι μορφές του Καββαδία, του Λόρδου Μπάυρον, του Σολωμού, του Καρυωτάκη, του Κώστα Κρυστάλλη, της Σύλβια Πλαθ, του ζωγράφου Βαν Γκογκ, της Μαρίας Μαγδαληνής αλλά και πολλών άλλων που δίνουν ο καθένας το δικό του μήνυμα μέσα από τα ποιήματα της. Σχεδόν όλοι τους είναι δημιουργοί που διακατέχονται από τον πόνο, την οδύνη, το πάθος του έρωτα, του φόβου του θανάτου, και της μοναξιάς που βίωσαν με τον δικό τους τρόπο. Τους αποδόμησε θα τολμούσα να πω και τόνισε την ανθρώπινη πλευρά τους. Τους κατανόησε, τους μελέτησε και κουβέντιασε μαζί τους παίρνοντας αφορμή από ένα έργο, στίχο ή πίνακα τους. Εισχώρησε στον δικό τους κόσμο, βιώνοντας τη μελαγχολία τους θέλοντας να μεταφέρει και σε μας τους αναγνώστες ότι οι δημιουργοί δεν είναι φτιαγμένοι από παγόβουνο αλλά από εύθραυστο γυαλί που μπορεί εύκολα να ραγίσει. Και τελικά να μας δείξει πόσο μοναχικός μπορεί να είναι κάθε δημιουργός την ώρα που έχει να δώσει κομμάτι του εαυτού του.

Γράφει στο ποίημα «Το μυστικό γράμμα του Νίκου Καββαδία» Αφού όλοι γνωρίζουν/ ότι οι ποιητές αγνοούν κανόνες ναυσιπλοΐας/και το σπίτι τους συγκρούεται πάντα τελικά με το παγόβουνο/

Στο ποίημα «Οι πέντε συμβουλές του Κώστα Καρυωτάκη», που ομολογώ μου άρεσε πολύ, διακρίνεται αισθητά το συναίσθημα της μελαγχολίας, της απογοήτευσης του Ποιητή για τη θέση που είχαν οι Ποιητές στην τότε κοινωνία. Μη διστάσετε ποτέ να δηλώσετε αυτό που είστε./Παραδεχτείτε τη φτώχια, την πνευματική σας ένδεια,/τη σύφιλη. Ποτέ όμως ότι είστε ποιητής/Θα υποφέρετε αιώνια/

Για όλους τους εραστές της Ποίησης, η ποίηση είναι βάλσαμο, ένα καταφύγιο για τα φυλακισμένα συναισθήματα μας, ένα μαχαίρι στην πληγή που προσπαθεί να εκβάλει το σκάρτο αίμα και να μας λυτρώσει. Ο καθένας μας επιλέγει τον στίχο αυτόν που του γεννά την ανάγκη να εκφραστεί, να διώξει αυτά που τον βαραίνουν. Ο ποιητής είναι ο γιατρός της ψυχής που με το μοναδικό του ιατρικό όργανο, τις λέξεις, ξεδιπλώνει την ψυχή και τη φέρνει στο φως. Η Χλόη Κουτσουμπέλη το κατάφερε στα ποιήματα αυτής της συλλογής να μας δείξει τον δρόμο μέσα από τους στίχους της. Πόσο γυμνός ένιωσε ο Ποιητής Όμικρον/όταν όλα είχαν τελειώσει στο χαρτί/ η πένα αναπαύτηκε οριζόντια/ και το μελάνι στέρεψε/ Τα ποιήματα διαλύθηκαν στην κοσμική νύχτα/

Καλοτάξιδη να είναι η νέα σας ποιητική συλλογή κ. Χλόη Κουτσουμπέλη. Εύχομαι οι αναγνώστες σας να νιώσουν τους κραδασμούς της ψυχής σας. Οι στίχοι του ποιήματος που καταθέτω είναι από το ποίημα «Μαρία Μαγδαληνή.

Μου άρεσε να γράφω,/έστω κι αν κάποιος έσκιζε κρυφά τα κείμενα μου./

Τέλος, το σπουδαιότερο, διεκδίκησα μια θέση στο τραπέζι./ Αυτό δεν συγχώρησαν οι μαθητές,/που φυσικά ακύρωσαν την πρόσκληση.

Ναι, είμαι η Μαρία Μαγδαληνή./ Η γυναίκα που προδόθηκε στον Τελευταίο Δείπνο.