Νευραλγικής σημασίας προτεραιότητα για το ανά χείρας έργο ήταν η νοηματοδότηση των χρονικών οροθεσίων του αγωνιζόμενου έθνους κατά την επίμαχη ιστορική περίοδο. Και αυτό θα επιτυγχανόταν, όταν για κάθε χρονικό σταθμό υπήρχαν δίπλα οι σύντομες δοκιμιακές καταγραφές ή τα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τις εφημερίδες και τα απομνημονεύματα, με αποτέλεσμα να δινόταν σε όλο το φάσμα των ηλικιών και των γενεών η δυνατότητα των πολλαπλών ιστορικών αναγνώσεων με τα μεθοδολογικά εργαλεία φυσικά και τις προσδοκίες που η κάθε μία διέθετε, καθιστώντας έτσι το έργο περισσότερο προσπελάσιμο και ελκυστικό. Μία προσπάθεια άλλωστε που θα επιβεβαίωνε και θα δικαίωνε περίτρανα και τον υπότιτλο του Χρονολογίου «νοηματοδοτώντας τα χρονικά οροθέσια του αγωνιζόμενου έθνους».
Αυτό που διαθέτει βαρύνουσα σημασία καθ’ όλη τη διάρκεια του Αγώνα και πέρα από τα θύματα και τις ολοσχερείς καταστροφές, όλοι όσοι ενεπλάκησαν στην κοσμοϊστορική αυτή δίνη, στρατιωτικοί και πολιτικοί, κλέφτες και αρματολοί, αγωνιστές και φιλέλληνες, φατρίες και ξένες δυνάμεις, που συναίνεσαν με την πολιτισμική τους συναντίληψη πάνω στην κοινή βάση της απόρριψης και της απώθησης του οθωμανού εισβολέα από την ευρωπαϊκή ήπειρο, συναντήθηκαν και συγκρότησαν κάτι το μοναδικό και ενιαίο, κάτι που δεν είχε υπάρξει στο παρελθόν, και στοιχειοθέτησαν προοδευτικά το ελληνικό κράτος.
Οι σκλαβωμένοι ραγιάδες πέτυχαν κάτι το εξαιρετικά σπάνιο μέσα στη διαμόρφωση του ευρύτερου ιστορικού γίγνεσθαι. Κατάφεραν να μεταστοιχειωθούν σε ελεύθερους Έλληνες, σε πολίτες μίας νέας κρατικής οντότητας, η οποία, ενώ είχε εκλείψει για αιώνες από τον πολιτικό ορίζοντα της παγκόσμιας κοινωνίας των εθνών και υφίστατο μόνο στο πεδίο του πολιτισμού και της ιστορίας, έκανε την εμφάνισή της εκ νέου στο διεθνές στερέωμα ακμαία, θαλερή και διεκδικητική!
Έτσι, αναδύθηκε το πρώτο ανεξάρτητο, αυτοδύναμο και αυτοτελές ελληνικό κράτος, στο οποίο εγγράφουμε σήμερα συνειδητά την ένταξή μας και λειτουργούμε στο συγκείμενο της κοινωνίας των ελεύθερων εθνών. Όσο βέβαια για τη γέννηση του ελληνικού έθνους, εκείνη δεν ήταν ούτε απλή ούτε ανεμπόδιστη υπόθεση αλλά ούτε και λιγότερο επιβαρυμένη με ποικιλόμορφα συναισθηματικά φορτία του παρελθόντος, εφόσον πραγματώθηκε κάτω από πολύ δυσχερείς συνθήκες και εν μέσω επώδυνων αναταράξεων και εθνοφυλετικών μετακινήσεων, συγκερασμών και συγχωνεύσεων.
Ως εκ τούτου, η καταγραφή και νοηματοδότηση των χρονικών οροθεσίων της Επανάστασης του αγωνιζόμενου έθνους δημιουργεί τις προϋποθέσεις να επιχειρήσουμε με ένα νέο, στέρεο και πλουραλιστικό τρόπο την πορεία του αναστοχασμού, της αυτογνωσίας και της αισιόδοξης προοπτικής προς μία μελλοντική κοινωνία περισσότερο δημοκρατική και περισσότερο ελεύθερη!