Ποιων στοχασμών η αλήθεια,
ποια έξαρση ψυχής μ’ οδήγησε
σε τούτη την απόφαση ζωής, σ’ αυτό το μονοπάτι;
Γιατί νηφάλια σκέψη δεν μπορεί στη μοναξιά να σε πλανεύει,
σε αδιέξοδα να σε γυρνά
κι εσύ να τ’ αποδέχεσαι χωρίς αντίσταση,
δίχως παράπονο και καταφρόνια.
Είναι η πείρα της ζωής που μου ’μαθε
πως μόνοι στη ζωή ερχόμαστε,
μόνοι μας ζούμε και μόνοι φεύγουμε.
Τους μεγάλους σταθμούς ολομόναχοι περνάμε κι αν αντέξουμε, με σιγουριά θα προχωρήσουμε για τους επόμενους.

Αν όχι, ας το δεχθούμε, νικηθήκαμε,
δεν έχει έλεος η ζωή για τους αδύναμους και φοβισμένους.