Η αγροτική ζωή, που τότε ήταν πολύ δύσκολη, και ο ανταγωνισμός της προς την αδερφή της, που ήδη είχε βγει να σπουδάσει και να αλλάξει τη ζωή της, έβγαλαν όψιμα την Άρτεμη στα σταυροδρόμια του κόσμου προς αναζήτηση της ζωής της. Μεγάλη πια, αφού ταξίδεψε στην Αμερική και στην Γερμανία όπου εργάστηκε, αποφάσισε τελικά να πάει στο Γυμνάσιο και μετά σε Νοσηλευτική Σχολή. Έγινε νοσηλεύτρια· της άρεσε και αναδείχθηκε σε εξαιρετική υπάλληλο. Η ζωή της έφερε μπροστά της έναν Παλαιστίνιο, τον οποίο ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε. Μαθημένη σε αγώνες απεκδύθηκε σε έναν τιτάνιο αγώνα για την αποασυλοποίηση του ψυχιατρείου. Παράλληλα εργαζόταν και σε ένα δεύτερο επάγγελμα, αυτό της ασφαλίστριας, για να συμπληρώνει το εισόδημα της οικογένειας, που αριθμούσε πλέον τρία μέλη. Σε όλα αυτά βέβαια δικαιώθηκε και ισορρόπησε. Συμφιλιώθηκε επιτέλους και με την αδερφή της, ολοκληρώνοντας έτσι την τελειοποίηση του εαυτού της, που είχε πολλά τραύματα.