Ο άνθρωπος - ήρωας του «Έμπλεο», είναι ο ίδιος σκοτεινός, γεμάτος φως ήρωας, από τη χώρα των «διαδοχικών φωτοπετάλων» | ζωντανός και θερμός, ιδανικός μέσα στο σουρεαλιστικό τοπίο του «Έμπλεο», θα σταθεί μπροστά στα ανθρώπινα όρια, για να τον «δεις» καθαρά μέσα από τα λόγια της αφηγήτριας - συντρόφου |
Στο κείμενο παρελαύνουν όμορφες εικόνες, εναλλαγή φωτός-σκοταδιού, φύση, μυρωδιές, λυρισμός και ερωτισμός αντάμα που όλα μαζί συγκροτούν μια δυνατή γραφή.

Ήρθες μια βραδιά γενεθλίων
στην πόρτα με χέρια γεμάτα πέτρες
μπροστά στο σαστισμένο μου πρόσωπο
ζωγράφισες γκριμάτσα μόνιμης χαράς
θα σου χτίσω έναν φούρνο
– είπες

θα ψήσουμε μαζί
το πρώτο μας ψωμί
και πώς να σε ξεχάσω ποτέ
που έμοιαζες
με ηλιαχτίδα