Το ἐν λόγῳ ἔργο τοῦ ἁγίου Αύγουστίνου εἶναι κατά βάση ἑρμηνευτικό. Ἀσχολεῖται μέ τήν ἑρμηνεία τοῦ κατά Ἰωάννην εὐαγγελίου, χωρίς νά λείπουν οἱ ἀναφορές στίς αἱρέσεις, στή σύγχρονη ζωή τῆς ἐκκλησίας καί τῆς κοινωνίας του. Αὐτό δείχνει τόν ἐποικοδομητικό χαρακτῆρα τῶν ὁμιλιῶν.
Ὁ Αὐγουστίνος ἀκολουθεῖ τήν ἱστορική μέθοδο ἑρμηνείας, ἀλλ’ ἀρκετές φορές συναντοῦμε τήν ἀλληγορική ἑρμηνεία του. Ἄν κάποτε συμπίπτει μέ τόν Ὠριγένη, αὐτό δέν σημαίνει ἐξάρτηση. “Ρωμαλεότητι τοῦ κρείττονος” ὁ Αὐγουστίνος ἀκολουθεῖ τή δική του ὁδό. Ὑπάρχουν, ὅμως, καί περιπτώσεις κατά τίς ὁποῖες ἡ ἑρμηνεία του συμπίπτει μ’ ἐκείνην τῶν ἀνατολικῶν πατέρων.
Ἐξ ἄλλου, δέν ἀπουσιάζουν τά ὑψιπετῆ πετάγματα αὐτοῦ τοῦ ἀετοῦ τοῦ πνεύματος, τοῦ φιλοσόφου καί ρήτορος Αὐγουστίνου, τά ὁποῖα ἀπαιτοῦν πολλή προσπάθεια γιά νά τά παρακολουθήσεις. Ὁ ἴδιος ὑπῆρξε διδάσκαλος τῆς ρητορικῆς. Στό De Doctrina Christiana 4, Ι, 2 γράφει ὅτι ἔμαθε καί δίδαξε τά διδάγματα τῆς ρητορικῆς στά κοσμικά σχολεῖα. Ἡ ρητορική του δεινότητα διαφαίνεται στήν πλοκή τοῦ λόγου του, στίς πολλές ὁμοηχίες καί στίς ἀντιθέσεις, πού θυμίζουν Γρηγόριο Θεολόγο.