Ένα τυχαίο γεγονός με έκανε να «φορέσω» ξανά τα παιδικά μου μάτια και να ξαναζήσω κάποια γεγονότα που ταξίδευαν μέσα στις αναμνήσεις μου αλλά, όσο περνούσε ο καιρός, τόσο ξεμάκραιναν και ξεθώριαζαν. Επτά ιστορίες βασισμένες σε πραγματικά περιστατικά, που άλλοτε έρχονταν ολοκάθαρα μπροστά μου κι άλλοτε μπερδεύονταν μεταξύ τους κι έπαιρναν παραμυθένιες διαστάσεις! Όσοι τις έζησαν, θα τις θυμούνται, ίσως, καλύτερα. Όμως, σημασία έχει πως όλες μαζί, δημιούργησαν ένα υπέροχο ευωδιαστό και πολύχρωμο λουλούδι στα χρώματα της ώχρας, όπως ήταν βαμμένα, τότε, τα σπίτια στη Χαλέπα, στα Χανιά! Η βίλα Σβαρτς ήταν ο συνδετικός κρίκος! «Σβαρτς», στα γερμανικά, σημαίνει μαύρο. Και όπως ξέρουμε, τα χρώματα ζωντανεύουν καλύτερα πάνω σε μαύρο φόντο!

«…Ήταν τόσο ειλικρινές και αυθεντικό! Ένα slice of life, μέσα από παιδικά μάτια, ένα κομμάτι σπαρταριστό ολόγιομης παιδικής μακαριότητας!.. Επιτέλους, μετά την αυξανόμενη τάση αποτύπωσης της «παιδικής στέρησης», της ασχήμιας και των «κρυμμένων μυστικών», απόλαυσα αυτό το ανέμελο και ανέφελο κείμενο, γραμμένο μέσα από μια παιδική ματιά που παραμένει έτσι, χωρίς να απαρνιέται την αποστασιοποίηση και τη σοφία της ωριμότητας…», Κατερίνα Θεοτοκάτου, θεατρολόγος.