ΜΕΣΟ ΤΕΧΝΗΣ!!! Λίτσα Κοντογιάννη

Για να είμαι ειλικρινής, τον συγγραφέα δεν τον ήξερα. Διαβάζοντας όμως αυτό του το πόνημα, πραγματικά με εντυπωσίασε. Κατ’ αρχάς για την ευκολία που μπήκε «στα παπούτσια» μιας γυναίκας, για το πόσο καλά κατανόησε την γυναικεία ψυχοσύνθεση. Μπορεί το βιβλίο αυτό να είναι κάπως μεγάλο σε έκταση, αλλά εμένα τουλάχιστον δεν με κούρασε στο ελάχιστο. Κρατάει έναν πολύ καλό ρυθμό αφήγησης από την αρχή μέχρι το τέλος, κυλάει γρήγορα, έτσι ώστε να κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο. Δεν μακρηγορεί, δεν κάνει πουθενά κοιλιά. Πρόκειται για ένα καλογραμμένο κοινωνικό μυθιστόρημα. Μια πολυπρόσωπη, πολυδιάστατη, κινηματογραφική αφήγηση, γεμάτη εικόνες λουσμένες στο φως, έτσι όπως θα έπρεπε να είναι οι παραλιακές πόλεις. Πολύ καλά σκιαγραφημένοι χαρακτήρες, άνθρωποι σημερινοί που προσπαθούν να διαχειριστούν τους δαίμονες τους, τα σπασμένα τους κομμάτια, τα λάθη του παρελθόντος και να αγωνιστούν για μια νέα αρχή. Κι αυτό γιατί πολύ απλά δεν έπαψαν να ελπίζουν. Είναι απόλυτα αληθινοί, σαν αυτούς που συναντούμε καθημερινά γύρω μας, που μπορεί να ανήκουν στο φιλικό μας περιβάλλον ή ίσως να είναι και συγγενείς μας. Μερικοί μπορεί να μας είναι πολύ συμπαθής, άλλοι όχι και τόσο. Όπως ακριβώς γίνεται και στην πραγματική μας ζωή. Οι ήρωες της ιστορίας μας έρχονται αναπόφευκτα μεταξύ τους σε επαφή, αφού οι δρόμοι τους διασταυρώνονται, κι έτσι οι ζωές τους μπλέκονται κι έχουν μια απρόσμενη τροπή. Σε αυτό το βιβλίο ο συγγραφέας μας θίγει πολλά θέματα όπως τη φιλία, την αγάπη, τη θρησκεία, τον αλληλοσεβασμό, την ανασφάλεια, το χάσμα των γενεών, την ενδοοικογενειακή βία, τον έρωτα, την αποδοχή της διαφορετικότητας. Ο κύριος Emmans καταφέρνει και μας συμπαρασύρει στις ζωές των ηρώων του μυθιστορήματος, έτσι ώστε να συμβιώνουμε καταστάσεις μαζί τους και να συμπάσχουμε. Συγκινούμαστε, προβληματιζόμαστε αλλά και χαιρόμαστε μαζί τους. Σας προτείνουμε να το διαβάσετε! Θα περάσετε πολύ όμορφα με αυτό το βιβλίο, αλλά θα σας δώσει και άφθονη τροφή για προβληματισμό.