Αντρικός θεατρικός μονόλογος.

Ένας άντρας, ένα τηλέφωνο και μια γυναικεία φωνή.

Το συναισθηματικό παραλήρημα ενός άντρα που τα ’χει δει όλα, τα έχει νιώσει όλα και θέλει να μοιραστεί απεγνωσμένα τα συναισθήματά του, τις σκέψεις και τις αλήθειες του.

Σ’ αυτό το οδοιπορικό του μια γυναικεία φωνή ανταποκρίνεται και τον βοηθάει να θυμηθεί το παρελθόν του. Εκείνος επιζητά να συμφωνήσει μαζί του για να πάψει να νιώθει μόνος, τουλάχιστον στα βασικά.

Ότι η γη είναι γεμάτη αιματοβαμμένες ειδήσεις κι ο ουρανός γεμάτος τυφλά πουλιά! Ότι ο άνεμος είναι άνεμος, το δειλινό είναι δειλινό και τα σκοτάδια, σκοτάδια!

Δεν ζητάει συνομιλία, ζητάει να «ξεφορτώσει». Ζητάει κατανόηση κι ένα τελευταίο χάδι στα παλιά.

Μια επώδυνη αλλά και τρυφερή πορεία περιπλάνησης σε έναν κόσμο που τελειώνει, σε έναν κόσμο που έχει μείνει πια πίσω του.