Η απόκτηση ενός μονόφυλλου του Καβάφη με το ποίημα Του πλοίου -εμπνευσμένο από τη μνήμη ενός ηδονικού βλέμματος κατά το ταξίδι του ποιητή στο Ιόνιο πέλαγος, από Πάτρα προς Πρίντεζι, το καλοκαίρι του 1901- αποτελεί την αφετηρία του αφηγήματος του Βασίλη Λαδά. Μια περιπέτεια σε πόλεις και ζωές άλλων. Ταυτόχρονα μια εσωστρεφής περιδίνηση στη ζωή και στην πόλη του αφηγητή.

Αναγκαστικά στο αφήγημα παρεμβαίνει -χωρίς να αλλάζει τη ρότα του- δοκιμιακός λόγος για τη θάλασσα, την ηδονή, τον Χρόνο, τη μνήμη στην ποίηση του Αλεξανδρινού.

Εν τέλει μια αναφορά στον Κ.Π. Καβάφη στις μέρες του εγκλεισμού του 2020.