Κάθε σπίτι της γιαγιάς έχει τη δική του ιστορία. Και κάθε πρόσωπο της αφήγησης, υπαρκτό ή φανταστικό –συμπεριλαμβανομένου και εκείνου της γιαγιάς– δημιουργεί ως διά μαγείας την ατμόσφαιρα του βιβλίου, όπου κάθε ήρωας εμφανίζεται ως φορέας μιας χαρμολύπης.
Στην ουσία, κάθε σπίτι της γιαγιάς αντικατοπτρίζει φαντασιακά τους περιπετειώδεις αγώνες των Ρωμιών της Πόλης στα πρόθυρα της τρίτης χιλιετίας, η οποία άλλαξε τη ζωή, τις αξίες και την τύχη μας στον τόπο αυτό που γεννηθήκαμε και θεωρούμε πατρίδα μας: Την Κωνσταντινούπολη. Εδώ μεγαλώσαμε, εδώ σπουδάσαμε, εδώ αγαπήσαμε, ζήσαμε κι αγκαλιάσαμε την τύχη μας και όλα όσα έμελλε αυτή να προσδιορίσει...
Κάθε σπίτι της γιαγιάς είναι σαν ένα βαγόνι τρένου, το οποίο μεταφέρει πολλούς επιβάτες που, ως κοινωνοί μιας εποχής της Πόλης, ταξιδεύουν μέσα σ’ έναν άστατο κόσμο ο οποίος δημιουργήθηκε μέσα από την πλάνη, τα όνειρα και τις αναζητήσεις των ανθρώπων της.