Με εκκίνηση τα ξεπερασμένα στερεότυπα, αλλά και τις απαιτήσεις του σύγχρονου τρόπου ζωής, η Αναστασία Χουντουμάδη προτείνει μια νέα θεώρηση της θέσης της γιαγιάς στη δομή της σύγχρονης οικογένειας. Μέσα από συνεντεύξεις, η συγγραφέας αναδεικνύει τις πολλαπλές διαστάσεις ενός ρόλου τόσο παραδοσιακού ώστε να θεωρείται (χωρίς όμως στη σύγχρονη πραγματικότητα να είναι) αυτονόητος. Λαμβάνοντας υπόψη τις παγκόσμιες δημογραφικές τάσεις περί παράτασης της τρίτης ηλικίας και τις συνάδουσες προσαρμογές στους κοινωνικούς και εργασιακούς κανόνες, η λέξη γιαγιά αποκτά πλέον νέα πολιτιστική ετυμολογία. Από την ανάγνωση του βιβλίου αναδύεται το πόσο η αλληλεγγύη ανάμεσα στις γενεές, ανάμεσα στις μητέρες και τις κόρες –όταν καταφέρνει να υπάρξει–, λειτουργεί ενδυναμωτικά, ανοίγοντας τον ορίζοντα σε ένα, πλήρες νοήματος, αληθινό δώρο ζωής.