ΣΤΟ ΝΕΚΡΟ ΠΟΙΗΤΗ

Τα μυστικά του ποιητή, τα αισθήματα
Οι κριτικοί στο δίχτυ κοσκινίζουν.
Καλή η δουλειά τους, ενδιαφέρουσα:

Όλα αυθεντικά να τα εξηγήσουν.
Με βία τον άνθρωπο θα φέρουνε
Μπρος στο χορτάτο, ψόφιο πλήθος
Το ζωντανό του πνεύμα εμπορεύονται

Και με μαχαίρι του σκίζουνε το στήθος.
Με γάντζους βγάζοντας περιέργειας
Απ’ την καρδιά του τη γλυκιά γαλήνη

Και δε ρωτάν άμα τα σάπια κόκαλα
Θ’ αφήσουν να αγγιχτεί η αγιοσύνη.

Φτωχέ μου εσύ! Μ’ έναν ψαλμό ν’ ακούγεται
Το πρωινό τιμώντας της αγάπης!...
Ούτε στον τάφο θα σου δώσουμε,
Στην αιωνιότητα μια πλάκα να ’χεις.

Στη δίνη της φτωχής σου της ζωής
Χαρά δε βρήκες, ούτε ηρεμία.
Κι εκεί στη σκόνη πρέπει να λυπηθείς,
Για της καρδιάς σου την ευαισθησία!