Ο Παύλος Ανδριάς, δημιούργησε ένα εξαιρετικό μυθηστόρημα με εντυπωσιακή πλοκή και άρτα τεκμηριωμένο ως προς τις αναφορές του. Καθώς το διαβάζεις ΄΄μπαίνεις'' σε έναν συναρπαστικό περιβάλλον εικόνων και αισθήσεων που σε καθηλώνει και θέλεις να το διαβάσεις όλο αμέσως....Ανατρεπτικό, σύγχρονο αλλά και διδακτικό. Μακάρι να το δω σε τηλεοπτική σειρά.

Ένα νησί που κληρονομούν δύο γυναίκες θα τραβήξει το βλέμμα πολλών και διαφορετικών ανθρώπων, που ο καθένας το θέλει για τους δικούς του λόγους. Ποιος θα κερδίσει σε αυτό το ιδιόμορφο παιχνίδι; Πόσο εύγευστο είναι το λικέρ των αναμνήσεων;

Ο Παύλος Ανδριάς επιστρέφει μ’ ένα συγκινητικό και τρυφερό μυθιστόρημα γεμάτο ρεαλισμό αλλά και ρομαντισμό. Καταφέρνει να συγκεντρώσει ένα ετερόκλητο πλήθος ανθρώπων γύρω από τη Μικρή Οδύσσεια αλλά και το νησάκι απέναντί της, την Πηνελόπη, να καταγράψει τους μεταξύ τους δεσμούς και να φέρει στην επιφάνεια μυστικά και ψέματα. Η συμβολαιογράφος Μαρία, ο μεσάζων Ευριπίδης Παπαδημητρίου, ο ηλικιωμένος Λαυρέντης ή Λαέρτης, που φροντίζει το περιβάλλον και το οίκημα του νησιού από τουρίστες και καταπατητές, η Ιωάννα με την κόρη της, Αθηνά, που κληρονομούν το νησί, ο δημοσιογράφος Βαγγέλης Κωνσταντακόπουλος, η Αφροδίτη που βρίσκει επιτέλους την άκρη με τη χαμένη της οικογένεια, η Ελευθερία Ιωαννίδου που έχει την ταβέρνα στην Πηνελόπη, ο Ελληνοκύπριος Παναγιώτης Λαμπρόπουλος και άλλοι αλληλοεπιδρούν με τέτοιο τρόπο που οι εκπλήξεις δε σταματούν ενώ ταυτόχρονα υπάρχει διάχυτη η αγωνία για το μέλλον του νησιού. Η Ιωάννα και η Αθηνά θα έρθουν αντιμέτωπες με εκβιασμούς και απάτες ώστε να πουλήσουν το νησί, το οποίο εποφθαλμιούν κάποιοι για τους δικούς τους λόγους, χωρίς σεβασμό στην ιστορία και τη φυσική ομορφιά του, θα κρατήσουν όμως οι δυο γυναίκες κοινό μέτωπο ή το δέλεαρ είναι αρκετά μεγάλο; Τι ρόλο παίζει ο Παπαδημητρίου στην υπόθεση; Πώς και γιατί συνεργάζεται μαζί του η συμβολαιογράφος;

Όλοι έχουν από ένα ενδιαφέρον παρελθόν, είναι και καλοί αλλά και κακοί, υπάρχει διάχυτο παντού το ερώτημα: να ξεπουλήσουμε την άυλη κληρονομιά μας ή ν’ αγωνιστούμε γι’ αυτήν; Ο συγγραφέας παίρνει τον καθένα από τους χαρακτήρες σε διαφορετικά χρονικά σημεία (Μάταλα και χίπις, δεκαετία 1950 και Παιδουπόλεις, Δικτατορία, ακόμη και στην Κοπεγχάγη ταξιδεύουμε για να τους γνωρίσουμε καλύτερα) για να συνθέσει τις προσωπικότητές τους και στη συνέχεια ο καθένας τους, για τους δικούς του λόγους, συμμαχεί, διαφωνεί, εξαπατά, υποστηρίζει, ενώ την ίδια στιγμή τίποτα δε μένει στάσιμο μέσα τους και γύρω τους. Οι παραπομπές στο τέλος του βιβλίου συμπληρώνουν με πραγματολογικά στοιχεία το ιστορικό υπόβαθρο κι έτσι σχηματίζεται ένα καλοδεμένο κείμενο με ενδιαφέρουσες εξελίξεις και αρκετές ανατροπές που με κράτησε ως το τέλος.