Ελάτε, ελάτε σας λέγω σ’ αυτό το πρόγευμα των αισθήσεων.
Να μοιραστούμε τον χρόνο πέρα από δώδεκα αριθμούς,
τη μέρα να μην την εκχωρήσουμε στις ώρες, τον χρόνο στους μήνες.
Να κινήσουμε εμείς και όχι οι δείκτες, να μην αφήσουμε
να μας προσπεράσουν,
αθώοι, γεμάτοι ρίγος για ζωή, να βρυχάται η ανάσα σου
και όχι η αναπνοή σου, να μην αναρωτιέσαι.
Να πάψουμε απάνθρωποι και στερημένοι να ’μαστε,
και απ’ το παραθύρι τ’ ανοιχτό, τις κουρτίνες να παραμερίσουμε,
το λευκό διάφανο υφαντό, τον κόσμο να τον σμιλέψουμε σαν ζυμωτό,
τα χέρια μας γαλήνια να αμαυρώσουμε, να γευτούμε
λατρευτικά ετούτη τη μυρωδιά.