Το αρχαίο δράμα θεμελιώνει το ποιητικό θέατρο. Οι μεταφράσεις που έχουν διατηρήσει τον τόνο και το πνεύμα των έργων, πνεύμα του Τραγικού και του Υψηλού, καθίστανται απαραίτητες για τη μετάδοση της γνώσης και τη διάδοση του αρχαίου δράματος.
Ο Στρατής Πασχάλης μεταφράζει την Ηλέκτρα του Ευριπίδη, ένα έργο για το οποίο έχουν γραφτεί πολλά για τις πολλαπλές διαφορές και αντανακλάσεις του, που αποτελούν παράλληλα δείκτη μιας νέας εποχής την οποία η Ηλέκτρα εξερευνά και ερμηνεύει. Προσαρμόζει το έργο στο παρόν, συνδέοντάς το με το παρελθόν, παρά τις δυσκολίες της τεχνολογικής εποχής μας, η οποία υπαγορεύει, ανάμεσα στα άλλα, και την υποχώρηση της αίσθησης του τραγικού.
Ο αρχαϊκός και ο κλασικός τραγικός ήρωας δίνουν τη θέση τους στον νεωτερικό τραγικό ήρωα-αντιήρωα. Τον άνθρωπο ενός πολιτισμού χωρίς ζωντανούς Μύθους και Θεούς.