Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Στάθης Παντελιάς δέχεται στο γραφείο του την επίσκεψη μιας καλοντυμένης γυναίκας που του αναθέτει να ψάξει το σκοτεινό παρελθόν του πρώην συζύγου της για να τον κλείσει μέσα. Ο λόγος είναι απλός: μόλις τον πυροβόλησε και φοβάται για τη ζωή της, αφού ο άνθρωπος απλώς τραυματίστηκε. Έτσι ξεκινάει μια από τις πιο μπερδεμένες ιστορίες του Στάθη Παντελιά, η οποία τον οδηγεί στα σκοτεινά μονοπάτια των στημένων αθλητικών αγώνων και στου Ψυρρή, όπου το Στέκι του Μπο είναι κόμβος πολλών διερχομένων!

Η Κωνσταντίνα Μόσχου συνεχίζει με αμείωτο κέφι και με σεβασμό προς τον αναγνώστη να γράφει ιστορίες με τον ντετέκτιβ που μασάει μαστίχες Χίου και μπλέκει σε κωμικοτραγικά περιστατικά. Αυτήν τη φορά η συγγραφέας καταστρώνει μια άψογη και υποδειγματική πλοκή, γεμάτη από κύκλους που μπαίνουν ο ένας μέσα στον άλλον κι από παράλληλες πορείες που διασταυρώνονται ευφάνταστα, μόνο και μόνο για να αλλάξουν δρόμο πριν ανταμώσουν ξανά. Η νέα υπόθεση είναι αρκετά περίπλοκη, δε χάθηκα όμως ούτε στιγμή γιατί τα μικρά κεφάλαια, οι απαραίτητες επαναλήψεις, οι χαρακτήρες ήταν εκεί για να με βοηθήσουν και να με κατευθύνουν στις σωστές απαντήσεις των ερωτημάτων που δε σταματούσαν να δημιουργούνται.

Η υπόθεση στην αρχή προχωράει και δεν προχωράει, κάνουμε ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω, σε σημείο που κι ο ίδιος ο Παντελιάς απηύδησε. Καταφέρνει να εκμαιεύσει από τη φλύαρη πελάτισσά του τον λόγο της επίσκεψής της, δέχεται την υπόθεση, όταν όμως επισκέπτεται το γραφείο του πρώην συζύγου της βρίσκει ένα πτώμα! Ουπς! Προσπαθούμε να καταλάβουμε ποιος σκότωσε τον άντρα στο γραφείο του Πέτρου Πλατινέα, τι κρύβει ο ίδιος ο Πλατινέας και γιατί πραγματικά τον πυροβόλησε η Κωνσταντίνα. Ανακρίσεις, παγίδες, απόπειρες φόνων, καλά κρυμμένα μυστικά αποπροσανατολίζουν τον Παντελιά που προσπαθεί να βρει την άκρη ενός νήματος που σταδιακά οδηγεί σε παράνομα στοιχήματα στημένων αγώνων κι ένα καλά στημένο σχέδιο ξεπλύματος χρημάτων.

Η Κωνσταντίνα Μόσχου επέστρεψε με ένα έξυπνο και ισορροπημένο αστυνομικό μυθιστόρημα, γεμάτο ένταση, ανατροπές, κωμικές σκηνές, εκπλήξεις και ολοζώντανους καθημερινούς διαλόγους. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση βοηθάει τον αναγνώστη να καταλάβει την ψυχοσύνθεση του Παντελιά και να γνωριστεί καλύτερα με το επαγγελματικό και το προσωπικό του περιβάλλον. Ο Στάθης Παντελιάς λοιπόν είναι ένας σαραντάρης ιδιωτικός ερευνητής, με πολλές και σημαντικές γνωριμίες με το αστυνομικό σώμα, από το οποίο φυσικά ποτέ δεν έκοψε επαφές. Η σχέση του με την Τζέσυ Καραπιπέρη, που θεωρεί τον εαυτό της τραγουδίστρια υψηλών προδιαγραφών και άγεται και φέρεται για μια καριέρα, κυριαρχεί σε όλο το βιβλίο και τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν του χαρίζει την Αθηνά, ένα ιγκουάνα, το οποίο, παρ’ όλο που κάθεται ακίνητο, καταβροχθίζει ό,τι υπάρχει στο γραφείο του ντετέκτιβ. Η Τζέσυ και πάλι μπλέκεται στις υποθέσεις του συντρόφου της, δυσχεραίνοντας το έργο του, μιας και κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως κάποιος σημαντικός παράγοντας την καλεί στις Κάννες για τα φωνητικά της προσόντα. Μαζί με τις αγαπημένες του μαστίχες που τον ηρεμούν όταν τις μασάει, ο Παντελιάς προσπαθεί να ξεδιαλύνει ένα πραγματικά δύσκολο κουβάρι που με ξάφνιαζε σε κάθε του ανατροπή. Ο πρωταγωνιστής έχει μια ενδιαφέρουσα προσωπικότητα, είναι πιστός στο καθήκον, πολέμιος του άδικου, επιμένει να βρει τη λύση στις δουλειές που αναλαμβάνει και σκέφτεται πολύ απλά: «Να ξέρεις να ψυχολογείς τον άλλο και να είσαι βέβαιος ότι γνωρίζει ό,τι γνωρίζεις αλλά να προσποιείσαι ότι δε γνωρίζεις ό,τι αυτός γνωρίζει» (σελ. 259).

Μια βεντάλια χαρακτήρων δρα και εδώ, κάνοντας τα πράγματα πιο δύσκολα και περίπλοκα ως προς τον αριθμό των ενόχων και των υπόπτων. Υπάλληλοι της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, ιδιοκτήτες σκαφών και φαγάδικων, καθαριστές, σωματοφύλακες, εκτελεστές έρχονται αντιμέτωποι με οικεία πρόσωπα που συνεργάζονται με τον Παντελιά: ο αρχηγός Γεώργιος Παπαμιχαήλ, που δε θέλει τον Παντελιά στα πόδια του ενώ ταυτόχρονα αγωνίζεται να δικαιολογήσει τον μισθό του εν όψει των άλυτων κατά συρροή εγκλημάτων, δεύτερος τη τάξει όταν με το καλό επιστρέψει ο αρχηγός μετά την περιπέτεια της υγείας του που ακόμη τον τυραννάει, ο ιατροδικαστής Πελοπίδας Αλιάκμων, με τον νέο έρωτα να τον απασχολεί ακόμη, ο αστυνόμος Χαραλάμπους που εργάζεται στην αγαπημένη μου θέση των πληροφοριών, η Μαίρη Καστοριάδου, αστυνομικός-μοντέλο και ανιψιά του Παπαμιχαήλ, ο πιστός, άτεγκτος και απρόσιτος αστυνόμος Λευτέρης Σιγανός, δεξί χέρι του αρχηγού, ο ανυπέρβλητος Σωτήρης ο καφετζής με τις καλλιτεχνικές πορτοκαλάδες του, που στεγάζεται στο ίδιο κτήριο με το γραφείο του ντετέκτιβ, θυμόσοφος και απαραίτητη κωμική νότα στην αφήγηση, με ένα εύστροφο μυαλό που παίρνει μπρος σε ακανόνιστα διαστήματα και τόσοι άλλοι!

Πρόκειται για ένα κείμενο που δεν έχει αίματα ούτε σκληρές εικόνες ενώ ταυτόχρονα η κωμικότητα που ενυπάρχει ανάμεσα στις σελίδες είναι έτσι τοποθετημένη που να μην υποβαθμίζει τη «σοβαρότητα» των περιστατικών. Επιπλέον, το γέλιο προκαλείται αβίαστα όχι τόσο από ατάκες όσο από την αλληλουχία των γεγονότων ή την τραγική ειρωνεία που εμφανίζεται κάπου κάπου. Η συγγραφέας ξέρει να παίζει καλά με το μυαλό του αναγνώστη και τον προ(σ)καλεί σε μια περιπέτεια διαφορετική από τις άλλες. Το μυθιστόρημα ούτε σοβαροφανές είναι ούτε εύπεπτο. Με την κωμική νότα μπορείς να περάσεις τις μεγαλύτερες αλήθειες, επομένως εδώ, χάρη στο γέλιο που έριχνα συχνά πυκνά, πέρασε υποδόρια ο σχολιασμός της σημερινής αθλητικής μέσω των παράνομων στοιχημάτων και των στημένων αγώνων πραγματικότητας, το πώς μπορεί εύκολα κάποιος φαντασμένος να παγιδευτεί με τις κολακείες προς το άτομό του και πολλά άλλα. «…πολλά ονόματα, πολλοί εμπλεκόμενοι, πολλά συμφέροντα, πολλές γυναίκες, πολύς υπόκοσμος, όλα στο πολύ. Μάλλον δε με ευχαριστούν οι μετριότητες» (σελ. 359). Αυτή είναι η ουσία του νέου μυθιστορήματος της Κωνσταντίνας Μόσχου με ήρωα τον Στάθη Παντελιά. Ήρθε η ώρα λοιπόν για ένα αναγνωστικό «Ραντεβού στου Μπο».