«...Γόνος οικογενείας με προσφυγική καταγωγή. Γιος αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού, έμαθα να αγαπώ την πατρίδα μου απ\' άκρη σ\' άκρη, στερούμενος την ιδιαίτερή μου πατρίδα (το χωριό μας) λόγω των συχνών μεταθέσεων.
Τα καλοκαίρια στο χωριό με ενδιαφέρον άκουγα τις ιστορίες των προπαππούδων για μια χαμένη πατρίδα που ευημερούσαν όλοι, που έρεε μέλι και γάλα και τα παιδιά έπαιζαν αμέριμνα στην εξοχή, κλέβοντας σύκα και λιβάνι απ\' τα καραβάνια με τις καμήλες που έρχονταν από την ανατολή. Σύκα για να φάνε την ώρα του παιχνιδιού και λιβάνι για να το δώσουν στον παπά την ώρα του εσπερινού. Άκουγα τον τρόπο που έχασαν αυτήν την πατρίδα, την προδοσία των συμμάχων, των Αγγλογάλλων, όπως έλεγαν, τους κανιβαλισμούς των Τούρκων και την αδιαφορία των Ελλαδικών.
Όλα αυτά μου δημιούργησαν το συναίσθημα ότι μοιάζω μ\' αυτούς, γιατί κατά κάποιο τρόπο έχανα κι εγώ τακτικά την πατρίδα μου. Επίσης, μεγαλώνοντας, μου κέντρισαν το ενδιαφέρον να ψάξω και να διασταυρώσω ιστορικά τις πληροφορίες τους, τις οποίες και παραθέτουμε σ\' αυτό το βιβλίο. Γιατί τα βιώματά τους συναρμολογούμενα αποδίδουν το μωσαϊκό της ιστορίας του τόπου μας...»