Muzungu θα πει ο λευκός, ο ευρωπαίος στις γλώσσες της Ρουάντας, του Μπουρούντι και τις όμορες περιοχές της ανατολικής Αφρικής.
Mουζούνγκου, ο έπηλυς, ο παρείσακτος, ο άγνωστος μεταξύ αγνώστων.
Όμως εδώ ο ξένος είναι ένας ιθαγενής ανάμεσα σε αλλοδαπούς. Κάποιος που εμφιλοχωρεί λαθραία στις ιστορίες άγνωστων προσώπων για να τις παραλλάξει με τα παραμορφωτικά γυαλιά του.
Εντυπώσεις, ματιές και σκέψεις μπλέκονται. Αναμειγνύεται το εγώ με το εσύ, η θλίψη με τη χαρά και το πείσμα κάποιων γυναικών με τις αμφιταλαντεύσεις ενός άντρα.
Κι όπως ανακατεύονται λέξεις που ειπώνονται εν βρασμώ, λόγια που παρεκτρέπονται σε αναστοχασμό και ύφος πολεμικού ανταποκριτή οι διηγήσεις μετατρέπονται σε συμπαγές κράμα κι άλλοτε σε ετερόκλητο μωσαϊκό.
Οι ιστορίες μπασταρδεύονται. Και γίνονται μιγάδες.