Η μητέρα ως αρχέτυπο παραπέμπει στην αέναη πηγή της ζωής και της γέννησης, ακόμη και ο θάνατός της αποτελεί μια εν δυνάμει νέα αρχή, δική Μας και δική Της. Ο θάνατός της ίσως μας επιτρέψει να ψηλαφήσουμε τη βαθύτερη ουσία της ζωής. Εκεί που στερεύουν τα κύτταρα από ζωή, εκεί που στεγνώνουν οι χυμοί και σωπαίνουν οι νευρώνες στον εγκέφαλο, εκεί έρχονται οι λέξεις, οι λέξεις που έφτιαξαν τον άνθρωπο και τον κόσμο.
Η Μαρία Ψωμά Πετρίδου με τη νουβέλα της ΚΡΑΚ! άγγιξε ένα αρχέγονο θέμα-πληγή, και με τη δική της αυθεντική γραφή πέτυχε να μετουσιώσει αυτό το σύνθετο και βιωματικό υλικό σε μια ουσιαστική και εμπνευσμένη, προσωπική λογοτεχνική έκφραση.