Στο πόνημα αυτό διερευνάται ένα πρόβλημα το οποίο αποτέλεσε μέσα στους αιώνες, σημείο τριβών και συγκρούσεων μεταξύ φιλοσόφων, θεολόγων και θετικών επιστημόνων. Το πρόβλημα αυτό αφορά την ύπαρξη μιας αόρατης από τις ανθρώπινες αισθήσεις, αλλά πραγματικής και αντικειμενικής πραγματικότητας, η οποία συνυπάρχει, το ίδιο πραγματική, με αυτό που αποκαλούμε αισθητό κόσμο. Ο στενός δεσμός Φιλοσοφίας και Επιστήμης, που έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, άρχισε να χάνει τη δύναμή του κυρίως από την Αναγέννηση και μετά. Το αποτέλεσμα ήταν να χαθεί μια ουσιαστική πτυχή της φυσιογνωμίας της Επιστήμης, κάτι στο οποίο ενέτεινε η παράλληλη διαμόρφωση του τεχνοκρατικού πολιτισμού που έχει βάλει τη σφραγίδα του στην εποχή μας…
Είναι όμως αρκετά σπάνιο να συναντήσει κανείς εκτός αυτού του χώρου έναν στοχαστή, ο οποίος να γνωρίζει τις Μαθηματικές και Φυσικές θεωρίες και να μπορεί να συζητήσει επάνω σε θεμελιώδη ερωτήματα που εγείρουν οι ανακαλύψεις των επιστημών, που παίζουν σημαντικό ρόλο στον διάλογο γύρω από θέματα που αναφέρονται, μεταξύ άλλων: στον ρόλο της Φιλοσοφίας σήμερα και στη σχέση της με τη Φυσική, τα Μαθηματικά, τη Λογική, την Ψυχολογία, τη θεολογία και τον πολιτισμό· στη σχέση των Μαθηματικών με τη Φυσική αλλά και την φυσιολογία του εγκεφάλου... Προς επίρρωση των ανωτέρω, ο Συγγραφέας οδηγήθηκε στις απαρχές των θεωριών για τη φύση, οι οποίες δεν ήταν άλλες από αυτές των αρχαίων Ελλήνων Προσωκρατικών Φυσικών Φιλοσόφων. Έτσι επήλθε η ανάγκη συσχετισμού αυτών των δύο κόσμων, της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφικής θεώρησης με τη σύγχρονη Φυσική επιστήμη και την απόπειρα στην διάκριση των εναντίων σε αντιθέσεις και αντιφάσεις, με αποτέλεσμα το ανά χείρας στοχαστικό εξαίρετο πόνημά του…