Σε μια περίοδο ραγδαίων κοινωνικών αλλαγών, πολλοί άνθρωποι νοιώθουν όλο και μεγαλύτερη την ανάγκη να ανανεώσουν τους δεσμούς τους με το «πιστεύω» τους προκειμένου να βρουν τον προσανατολισμό τους. Τον ρόλο αυτό μπορούν να διαδραματίσουν οι Νεομάρτυρες, καθώς συνιστούν την πιο αντιπροσωπευτική περίπτωση της πάλης για τη διατήρηση της θρησκείας και της ταυτόσημης με αυτή στα χρόνια της Τουρκοκρατίας εθνικής ταυτότητας. Διαμέσου του βίου των δύο Μεσσήνιων Νεομαρτύρων διαφαίνεται καθαρά η τεράστια ασκητική τους εκπαίδευση με σκοπό την άρνηση του φθαρτού τους σώματος για την πίστη τους και τα ιδανικά της κοινότητάς τους. Η υπέρτατη θυσία τους μετέφερε στους συμπατριώτες τους ένα μήνυμα, αναδεικνύοντας νέους αγίους, γύρω από τους οποίους οργανώθηκαν τοπικές λατρείες σφυρηλατώντας με αυτό τον τρόπο την Ελληνοχριστιανική ταυτότητα.