Γενικά είναι παραδεκτό, με θεωρητική και πρακτική επιστημονική κάλυψη και τεκμηρίωση, ότι η μάθηση και η αγωγή γενικότερα του παιδιού δεν είναι ούτε διαδικασία ρουτίνας ούτε μονομερής πράξη, που συντελείται με τη ροή των μαθημάτων μόνο, όπως αυτά παρουσιάζονται σε προγράμματα, βιβλία και διδασκαλίες.

Η δικαίωση των στόχων της αγωγής και της μάθησης απαιτεί ευρύτερους αλυσιδωτούς συνδυασμούς και αρμονική σύμπραξη όλων όσων παραγόντων συμμετέχουν ενεργητικά και επηρεάζουν αποφασιστικά – ποιοτικά και ποιοτικά – άμεσα ή έμμεσα την πορεία, τις διαδικασίες και το αποτέλεσμα της διδακτικής πράξης.

Η από μέρους του εκπαιδευτικού επισήμανση, για παραγωγική αξιοποίηση, αυτών των παραγόντων και αναγκαία και επωφελής κρίνεται.

Παρωθητικά και σαν ένα δείγμα ευρύτερου προβληματισμού και αναζήτησης, ακολουθεί μία ανάλυση – παρουσίαση βασικών & σημαντικών παραγόντων της σχολικής πράξης.