Η συνένωση των ανθρώπων σε κοινότητες και μετέπειτα σε πολιτείες, μια μακραίωνη διαδικασία, στηρίχθηκε στη σύσταση και λειτουργία ενιαίων κανόνων. Αυτοί προσδιορίσθηκαν από τα ήθη και τα έθιμα και τις εν γένει αντιλήψεις επί των οποίων θεμελιώθηκε η ενότητα. Με τη σειρά τους οι κανόνες επηρεάζουν την ηθική. Επειδή οι αντιλήψεις μεταβάλλονται ταχύτερα των αλλαγών των νόμων, προκύπτουν μικρότερα ή μεγαλύτερα προβλήματα, που στην ακραία περίπτωση οδηγούν στην παράλυση ή στην καταστροφή της πολιτείας.
Δίπλα όμως στο σύνηθες, το οποίο εξ αυτού νοείται ως φυσιολογικό, ενυπάρχει και η διαφορετικότητα, η οποία άλλοτε παρασιτεί, όταν οι θεσμοί είναι άκρως αρνητικοί σε αυτήν, άλλοτε κινείται με μεγαλύτερη ελευθερία. Συχνά λέγεται ότι ο βαθμός με τον οποίο επιτρέπεται να εκφράζεται αυτή αποτελεί δείκτη του πολιτισμικού πνεύματος, που επικρατεί.
Στον «Δεύτερο Αρραβώνα» εξετάζονται οι απόψεις επί της διαφορετικότητας του φύλου, όπως και στο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού. Στο παρόν μέρος του έργου, στις τρεις πράξεις, δεν επικεντρώνεται η προσέγγιση στην ανάλυση της διαφορετικότητας των ηρώων, δηλαδή στον ψυχικό τους κόσμο, κάτι που γίνεται στο δεύτερο μέρος, αλλά στο πώς ο περίγυρος (γονείς, φίλοι), που αποδέχεται τις κυριαρχούσες απόψεις, αντιμετωπίζει τη διαφορετικότητα και πώς με αφορμή αυτή κινούνται οι διάφοροι χαρακτήρες.