Σε όλες τις επιστημονικές θεωρίες και τα θρησκεύματα του κόσμου, σε όλες τις ιδεολογίες και τα ιδεολογήματα, σε όλα τα κοινωνικά και πολιτικά συστήματα, η αγάπη και η ελευθερία αναγνωρίζονται και προβάλλονται ως οι κορυφαίες αξίες.
Ερμηνεύονται, όμως, και εξηγούνται μονοσήμαντα και μονοδιάστατα, δηλαδή, δίχως το εννοιολογικά οντολογικό περιεχόμενό τους. Ως λέξεις και έννοιες είναι αδειανές, αφού αγνοείται ή σκόπιμα παραγνωρίζεται η μεγάλη και αδιάψευστη αλήθεια, ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνον ύλη, αλλά είναι και πνεύμα.
Κι όσο θα συνεχίζεται αυτή η φθίνουσα πορεία της πνευματικής ζωής, που στις μέρες μας τείνει να κυριαρχήσει, τόσο ο άνθρωπος θα απομακρύνεται από το χώρο όπου βιώνεται η ελευθεροποιός αλήθεια, τόσο θα αποξενώνεται όλο και πιο πολύ από τον μοναδικό εκείνον τόπο, που έχει στο κέντρο του το «αληθεύειν εν αγάπη».
Η αληθινή αγάπη και ελευθερία προσωποποιούνται και εκφράζονται στο πρόσωπο του Εμμανουήλ, του Ιησού Χριστού. Στον δικό Του χώρο οι λέξεις αυτές νοούνται και αναλύονται οντολογικά, ενώ δίνουν και στη ζωή το βαθύτερο νόημά της, αυτό που είναι ασύμβατο με την ανθρώπινη ματαιοδοξία.
Με διαρκώς παρούσα και ζώσα την πραγματικότητα του Απροσίτου στην ανθρώπινη ψυχή, τελεσιουργείται ο μετασχηματισμός της συνείδησης και ικανοποιείται η έμφυτη τάση και αναγκαιότητα του ανθρώπου για τη λύση του μυστηρίου της ύπαρξής του.
Δεν υπάρχουν υποκατάστατα της εγκόσμιας εμπειρίας για την εν Χριστώ αγάπη και ελευθερία. Στον κόσμο του Εμμανουήλ, η αγάπη δεν εκφράζεται με την απλή ανθρωπιστική σημασία της, είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο, κάτι που ξεπερνά αυτά τα όρια, διότι αναδύεται από τη θεία φιλανθρωπία, την υπερβαίνουσα τον ανθρώπινο λόγο…