Εἴμαστε ἐλεύθεροι ἢ δοῦλοι;
Εἴμαστε ἐλεύθεροι μέσα στὴ σκλαβιά μας ἢ δοῦλοι ἐν ἐλευθερία;
Μὲ τὰ βασανιστικὰ ἐρωτήματα πορευόμαστε παλαιόθεν. Μὲ αἰσώπειο στοχασμὸ στὴ γραφίδα του καὶ μὲ τὴν τέχνη τοῦ χρωστήρα του ὁ συγγραφέας μᾶς ταξιδεύει καὶ μᾶς τέρπει χωρὶς νὰ μᾶς δίνει ἀπαντήσεις. Ἡ εὐθύνη ἀνήκει στὸν ἀναγνώστη ποὺ καλεῖται νὰ ἀνταποκριθεῖ ἢ ὄχι στὸ αἰώνιο κάλεσμα ποὺ ἀπευθύνει σὲ ὅλους ἡ ζωή.
Ἦταν ἕνα μικρὸ καράβι δίχως πανιά.
Κι ἀρμένιζε…
(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το βιβλίο του αγιογράφου Κωνσταντίνου Βρούσγου με εικονογράφηση του ιδίου γράφτηκε με αφορμή ένα ποίημα του Κωνσταντῖνου Σαμοΐλη που μιλά για το ίδιο θέμα, θυμίζει τις σκέψεις του Λούντβιχ Βιτγκενστάιν: Μπορεί κανείς να φυλακιστεί σ’ ένα δωμάτιο με ξεκλείδωτη πόρτα, αν τυχόν η πόρτα ανοίγει προς τα μέσα και δεν του περάσει απ’ το μυαλό να τραβήξει αντί να σπρώξει. Όμως η υπόθεση πηγαίνει πολύ πιο πέρα, πολύ πιο μακριά...