Μια στιγµή αρκεί για τα πάντα. Ένα σπασµένο παρµπρίζ στη µέση του δρόµου ήταν η αφορµή που έφερε κοντά δυο άγνωστους νέους, την Ευαγγελία και τον Νίκο. Αιώνιοι εραστές, έζησαν έναν έρωτα µεγάλο, ανεξάντλητο,
που όσο πορεύονταν µαζί βάθαινε σε µια αγάπη µοναδική, του είδους που ενώνει δυο ανθρώπους σε µία αδιαχώριστη ύπαρξη, σχεδόν µισό αιώνα. Ούτε ο ίδιος ο θάνατος δεν κατάφερε να τους χωρίσει. Όταν κάποιος φεύγει από τη ζωή, δε σηµαίνει πως παύει να υπάρχει. Είναι οι µνήµες που τον κρατούν ζωντανό, πάντα κοντά. Θυµάσαι για να ζεις αλλά και για να ζει κι εκείνος µέσα από σένα.

Η αληθινή ιστορία µιας σπάνιας ανθρώπινης σύµπτωσης µέσα από τις αναµνήσεις της Ευαγγελίας, για τη δύναµη που όλοι κρύβουµε µέσα µας µπροστά στην απώλεια, για τον θρίαµβο της ζωής πάνω στον θάνατο, για το µεγαλείο της προσφοράς και της αγάπης. Το πορτρέτο ενός υπέροχου ανθρώπου.

Η εικόνα σου µε το ψάθινο καπελάκι, τον Παναµά, µε το λευκό κοµπολόι στο χέρι, χαρούµενος και γελαστός, το βήµα σου, ο τρόπος που κοιτούσες, που καθόσουν. Σ’ ένιωσα πλάι µου, µια αίσθηση πως βρισκόσουν δίπλα µου – όχι πως µ’ εγκατέλειψες ποτέ, η παρουσία σου πάντα εκεί, πάντα εδώ. Αισθάνθηκα να µου χαϊδεύεις την πλάτη, τα µαλλιά. «Μη φοβάσαι», άκουσα τη φωνή σου, «µη φοβάσαι. Θυµήσου τα ζώα που παρατηρούσαµε, θυµήσου τα λόγια µου, όσα λέγαµε αµίλητα µε τα µάτια. Θυµήσου…».