Η ποιητική συλλογή «Χνάρι του λόγου», παρά τον “εύηχο” τίτλο της είναι ένας σιωπηλός χείμαρρος. Γεννήθηκε μέσα από επίπονες και πολύπλοκες εσωτερικές διεργασίες, οι οποίες ώθησαν την έμπειρη ποιήτρια να αποτυπώσει στο χαρτί όσα ο χρόνος είχε μέσα της συσσωρεύσει. Σκέψεις που αλέσθηκαν στις μυλόπετρες της ζωής, ποτίστηκαν από δάκρυα, αναδύθηκαν στην επιφάνεια μέσα από μια δική της εσωτερική ανάγκη να εκφραστεί η αλήθεια.

Το άτομο, ανεπαίσθητη κουκκίδα μιας συμπαντικής ολότητας, πορεύεται στον βίο του συναθροίζοντας εκείνα τα στοιχεία που θα καθορίσουν την ταυτότητά του. Αναζητά την αγάπη, την ολοκλήρωση, την εσωτερική γαλήνη, τη δική του στιγμή της δικαίωσης. Παρόλο που συχνά βάλλεται από διάφορους εξωγενείς παράγοντες, υπέρμαχους του υλισμού, της απληστίας, της κερδοφόρας πλάνης.

Κι εδώ έρχεται ο ποιητής – δημιουργός, που οφείλει να αφουγκραστεί, να καταγράψει, να αναλύσει, να σηκώσει τη σημαία των αξιών και της ηθικής. Γιατί πράγματι η ποίηση, αν είναι ώριμη, συγκροτημένη και ειλικρινής, έχει τη δύναμη να παρεμβαίνει στης ζωής τα πεπραγμένα. Το «χνάρι του λόγου» συνεπώς είναι αυτό που καλείται να αφήσει στη γη ή και στο σύμπαν, γενικότερα, ο κάθε άνθρωπος που πιστεύει στον εαυτό του και στις εσωτερικές του δυνάμεις. Ένα ίχνος που θα μείνει αναλλοίωτο στο χρόνο, παρά τις όποιες αντίξοες συνθήκες…