Πρόκειται για τη δεύτερη στη σειρά εκδοτική προσπάθεια του συγγραφέα. Ήρωάς του, ένας άνθρωπος νέος, παγιδευμένος στα «πρέπει» και τους καταπιεστικούς και ανελαστικούς κανόνες της Πολιτείας όπου ζει. Τι ρόλο θα παίξει το υπόγειο μπαρ στην περιπλάνησή του στους σκοτεινούς αστικούς δρόμους, αλλά και στα σκοτάδια του ίδιου του του εαυτού;

«Τα βήματά μου, ρυθμικά στη νύχτα. Υπήρχε μια αναλογία με την οποία διασκέδασα τη σκέψη μου προκλητικά. Το αποστειρωμένο μου σπίτι, κοιτίδα όλων των εγωιστικών μου ενορμήσεων. Το μπαρ, ένας ενδιάμεσος χώρος αναμονής, προσαρμογή του εαυτού πριν εισέλθει στον ίδιο. Και το αλκοόλ, το υγρό που εξαγνίζει και αποστειρώνει, ώστε να εισέλθω καθαρός απόλυτα. Τα βήματά μου αντηχούν, και βήχοντας αμήχανα τα καλύπτω. Ακούγομαι τόσο εκκωφαντικά στις ήρεμες ώρες των ανθρώπων. Νιώθω ντροπή που δεν είμαι σαν κι αυτούς».