Η αλήθεια είναι ότι οι λογοτέχνες και οι «λόγιοι» εκ δομής του Κράτους είναι ένα θέμα προς έρευνα ως προς την βλάβη που προκαλούν στην κοινωνία, στην ηθική του ατόμου και στην Ορθοδοξία .
Το φαινόμενο αυτό είναι διαχρονικό εκ της αρχαιότητος και φυσικά δεν είναι ορθό να γίνουν αποδεκτές οι απόψεις του Αριστοκλή, του Πλατωνισμού και γενικώς των παραγώγων του, οι οποίες απόψεις πέρα από τον αυταρχισμό επιβάλλουν την υποτέλεια και την δουλεία.
Το πολιτικό σύστημα βεβαίως πάντοτε επιδιώκει σύμφωνα με τις εμπνεύσεις του Αριστοκλή και τις εξ αυτού ανακύπτουσες νέες θεωρίες όπως του φασισμού και του ναζισμού, τον πλήρη έλεγχο πνευματικών ανθρώπων οι οποίοι άμεσα και κυρίως έμμεσα εργάζονται εις Κρατικό όφελος ως μίσθαρνοι ή εξωνημένοι.
Είναι σημαντικό να μελετηθεί ο Φώτης Κόντογλου, ως στην δια πρώτη φορά στα Διεθνή Γράμματα παρούσα μελέτη, και αυτό ήταν αδήριτη ανάγκη διότι σταθερά εμφανίζεται στην παιδεία και την δια βίου τηλεοπτική γνώση, απαξίωση ανθρώπων που ήταν αρνητικοί στην υποτέλεια είτε ανέφεραν θέματα που σήμερα βλάπτουν το εγχώριο και διεθνές πολιτικό σύστημα.