Τι κοινό έχουν τα στάχυα με τα κείμενα;
Πρώτα πρώτα τη σπορά. Έρχεται η ιδέα-σπόρος και ριζώνει την κατάλληλη στιγμή, θρέφεται με ήλιο, δάκρυα και υπομονή, μεστώνει και γέρνει κάποτε για το θερισμό. Άλλα στάχυα είναι θερωτά και άλλα όχι. Άλλα κρύβουν μια υπόσχεση και άλλα είναι κούφια.
Ο θερισμός είναι μια δύσκολη και επίπονη διαδικασία. Όταν κατακαθίσει η σκόνη στο μύλο που αλέθει το στάρι, σε άλλους μένει η γεύση της ηφαιστειακής τέφρας, σε άλλους η άχνη ζάχαρη των γλυκών. Το στάχυ χορταίνει τη μικρή πείνα και το κείμενο τη μεγάλη πείνα. Η μόνη διαφορά ότι στα κείμενα δεν θερίζεις ό,τι σπέρνεις.