Η συνένωση των ανθρώπων σε κοινότητες και μετέπειτα σε πόλεις δημιούργησε δομές, οι οποίες διέφεραν από εκείνες που είχαν όταν οργανώνονταν σε φυλές. Η οικονομική οργάνωση και οι μέθοδοι παραγωγής, που προέκυψαν κατά τη σύσταση των πολιτειών, παρήγαγαν αναπόφευκτα συγκεκριμένες κοινωνικές στρωματώσεις, οι οποίες με τη σειρά τους, αμφίδρομα, επηρέασαν την οικονομική συγκρότηση. Συχνά, προς αντιμετώπιση των αδιεξόδων ανελήφθησαν προσπάθειες, από ιδρυτές θρησκειών, προφήτες, νομοθέτες, φιλοσόφους, πολιτικούς στοχαστές, οι οποίες επεδίωκαν είτε την άρση των ανισοτήτων είτε τη σμίκρυνση αυτών. Οι πρώτες φαλκιδεύτηκαν και είχαν παταγώδη αποτυχία. Οι δεύτερες παρά τη βραχυχρόνια βελτίωση μακροχρόνια δεν τελεσφόρησαν. Αυτό, διότι απεδείχθη ότι εκ κατασκευής των πόλεων, εξ ορισμού δηλαδή, γεννώνται οι αποκλίσεις από το ιδανικό και η δημιουργούμενη ιδεολογία επαναφέρει το εκκρεμές στο σημείο εκκίνησης. Συνεπώς, αποδεικνύεται ότι η συγκρότηση και λειτουργία των πολιτειών βρίσκεται πέραν της βούλησης των ανθρώπων και οι προτάσεις αναδιάταξης παραμένουν αίολες, τουτέστιν ανεφάρμοστες. Το έργο Προς την Τρίτη Ζωή, αποτελεί το τρίτο μέρος της τετραλογίας Τρεις Ζωές. Περιγράφει την επιστροφή ενός μεταρρυθμιστή, ο οποίος επί μακρόν μόχθησε και ήταν της πεποίθησης ότι επέτυχε ρηξικέλευθες μεταβολές, βελτιώνοντας τη ζωή των περισσοτέρων συμπολιτών του. Μετά είκοσι έτη κατά την επάνοδό του, εκτός της οικογενειακής απογοήτευσης, δεν βρίσκει να έχει απομείνει από το έργο του κάτι ουσιώδες, αλλά τουναντίον αντιμετωπίζει μια κατάσταση που σε ορισμένα σημεία έδειχνε σχεδόν χειρότερη από αυτή που είχε ξεκινήσει νέος να ανορθώσει.