Η εικόνα που αντίκρισα μπαίνοντας στην αίθουσα δεν περιγράφεται με λόγια. Καθώς οι τελευταίες αχτίδες της μέρας έμπαιναν από το μεγάλο παράθυρο, φώτιζαν ένα απαράμιλλης γοητείας θέαμα. Μια μεγάλη άρπα σε μια γωνία της αίθουσας σκορπούσε θεσπέσιους ήχους και μια θεία μουσική απλωνόταν στο δωμάτιο. Στάθηκα μαγεμένος, κοκάλωσα από αυτό που άκουγα, αλλά και από το πλάσμα που χάιδευε τις χορδές. Δεν είχα ξανακούσει άρπα, αλλά δεν είχα ξαναδεί και τέτοια γυναίκα! Γυναίκα; Όχι! Μου φάνηκε νεράιδα, ουρί του παραδείσου, άγγελος που είχε αφήσει τα ουράνια και κατέβηκε να παίξει μουσική. Ντελικάτη φιγούρα, αέρινη, μαλλιά πυρόξανθα κατέβαιναν μπουκλωτά και πλαισίωναν ένα λεπτό πρόσωπο.