To βιβλίο ερευνά τους ιστορικούς λόγους ανάδειξης της Ένωσης Εργατών Τύπου Αθηνών ως «αριστοκρατικού» εργατικού σωματείου, τον ρόλο της εκμηχάνισης της παραγωγής στη μεταβολή της δομής και οργάνωσης των επιχειρήσεων και των τυπογραφικών σωματείων, τη συμβολή του αρχιεργάτη στη διαμόρφωση των εργασιακών σχέσεων, τις σχέσεις εξάρτησης και σύγκρουσης της ΕΕΤΑ με την Ένωση Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, καθώς και τη στάση της απέναντι στα υπόλοιπα σωματεία του Τύπου και του βιβλίου.
Οι υψηλές αποδοχές, η καθιέρωση της πεντάωρης εργασίας, η αναγνώριση της υπαλληλικής ιδιότητας, το κλειστό του επαγγέλματος, η προσπάθεια ομοιόμορφης εφαρμογής των προνομίων σε όλα τα μέλη της Ένωσης (λινοτύπες, στοιχειοθέτες-μαρμαράδες, μηχανικοί λινοτυπικών μηχανών και πιεστές κυλινδρικών πιεστηρίων), ο βαθμός ασφάλειας στην απασχόληση και η αίσθηση της ανεξαρτησίας τόσο από τους εργοδότες όσο και από τα υπόλοιπα μέλη της εργατικής τάξης, ενίσχυσαν την πεποίθηση των εργατών Τύπου της Αθήνας ότι είναι οι «φυσικοί ηγέτες όλων των εργαζομένων της χώρας».