Αν όσα ονειρεύομαι δεν ονειρεύεται κανείς.
Αν τη φωνή μου ουδείς θέλει ν’ ακούσει.
Κι αν τις αγωνίες μου δύσκολα συμμερίζονται,
εγώ θα συνεχίσω να ονειρεύομαι
να φωνάζω και να παλεύω
δραπετεύοντας από τις φυλακές,
που χτίζουν ολημερίς για τη σκέψη και τη ζωή μου.
Θα ταξιδεύω σε άλλα μέρη, αλλοτινά και καινούρια.
Θα κυνηγάω να πιάσω τα άπιαστα όνειρα
και τα αυτονόητα όνειρα, που διαρκώς μας κλέβουν.
Και οι άλλοι, που χλευάζουν, ας κάνουν ό,τι νομίζουν,
αφού σε αυτόν τον κόσμο όλα τα θεωρούν μάταια
και τους ονειροπόλους και όσους αγωνίζονται, “χαζούς”.