Το πιο Κακό πλάσμα: ο άνθρωπος. Το πιο καλό πλάσμα: ο άνθρωπος.

Χάνονται οι λέξεις στις σελίδες… Κι η γραφή, τρέχει, όλο τρέχει να συναντήσει το φως, το σκοτάδι, την αέναη πάλη του Καλού με το Κακό.

Δεν μπορείς να ξέρεις. Κι αν τολμήσεις να θέλεις, να θέλεις να τ’ αποκαλύψεις, θα πρέπει κάτι ν’ ανοίξεις ή κάτι να σπάσεις. Το φωσάκι ενός φάρου, το δάχτυλο ενός προσευχητή, τη σιωπή, ένα περβάζι, ένα κασελάκι, μια καρδιά, ένα βιβλίο…

Χάνονται οι λέξεις στις σελίδες… Η λέξη «Άνθρωπος» μένει.