« Ο Θανάσης Μακρής (γενν. 1955) σχεδιάζει ακατάπαυστα και με μεγάλη δεινότητα. Νέος αμητός σχεδίων του αυτά τα εβδομήντα πορτραίτα συγγραφέων, Ελλήνων και ξένων, παλαιότερων και νεότερων, όλων τους πλέον από την χώρα των κεκοιμημένων, έρχεται να προστεθεί στη νεοελληνική εικαστική προσωπογραφία.

Η αιωνόβια τέχνη του πορτραίτου απειλήθηκε με την εμφάνιση της φωτογραφίας αλλά δεν πέθανε, αντίθετα από ό,τι προφήτευαν πολλοί, άλλαξε όμως ριζικά: έπαψε οριστικά να αποτελεί επιδίωξη της η ομοιότητα, η οποία άλλωστε ποτέ δεν υπήρξε πραγματική αλλά πάντα εξιδανικευμένη.

[…] Τα εικαστικά πρόσωπα του Μακρή είναι αδιείσδυτα, γριφώδη, αινιγματικά. Αυτή είναι η πνευματική δύναμη των σχεδίων αυτών: δεν καλλιεργούν την ψευδαίσθηση στον θεατή τους ότι το πρόσωπο αποτελεί πύλη εισόδου στην ψυχή του συγγραφέα…»

Σταύρος Ζουμπουλάκης