Οι περπατησιές μας με το ζωγράφο Νικόλαο Μαστερόπουλο (1948 - 2003), στον παρόντα τουλάχιστον χρόνο επί γης, δεν ανταμώθηκαν ποτέ. Στη Μόσχα εκείνος γεννημένος, με καταγωγή από την Αργυρούπολη του Πόντου, στην Ελλάδα εμείς, Θεσσαλονικείς. Ταξιδευτής εκείνος ακάματος σε αναζητήσεις χρωματικές, επίγειες, ουράνιες, γραφιάδες εμείς επίμονα αμετακίνητοι από τον τόπο μας. Με τα πινέλα του αυτός, τα σμάλτα, τις ψηφίδες, με τα μολύβια μας εμείς και με τα πληκτρολόγια.
Δυστυχώς ο Μαστερόπουλος αναχώρησε νωρίς, εμείς επιμένουμε ακόμα. Όμως ανταμωθήκαμε εν τέλει. Συναντηθήκαμε στα χρώματα των ψηφίδων του και των δικών μας λέξεων. Συναντηθήκαμε στις εικόνες του που έμοιαζαν να ιχνογραφούν και τις δικές μας σκέψεις. Συναντηθήκαμε στα λαμπερά σμάλτα των χαλκών του. Πολύ θα θέλαμε να πετύχουμε παρόμοιες λάμψεις και στις δικές μας σμαλτογραφίες των αφηγήσεων.
Με τούτο το βιβλίο απλώσαμε τα χέρια για μια χειραψία μαζί του εξ αποστάσεως, μακρινή και τόσο κοντινή ταυτόχρονα. Αδύνατη κάποιος θα έλεγε. Πώς να γράψεις για έναν καλλιτέχνη που δεν τον γνώρισες από κοντά, δεν τον κοίταξες ποτέ στα μάτια, δεν αντάλλαξες μαζί του κάποιες κουβέντες; Δύσκολη και τολμηρή η απόπειρα.
Όμως υπάρχουν και οι μεσίτες, αυτοί οι μεσολαβητές, που μας έφεραν κοντά του με τα μυστικά νήματα της εξωσωματικής επαφής. Και είναι τέτοιος μεσίτης η Τέχνη, βασίλισσα της μεσιτείας ανάμεσα στα δικά του και στα δικά μας οράματα. Με τη δική της μεσολάβηση δώσαμε την μυστική ανάμεσά μας χειραψία και συνομιλήσαμε εντέλει, ελπίζουμε στην ίδια γλώσσα.
Το αποτολμήσαμε με μεγάλο ενθουσιασμό και χαρά. Για μας η συγγραφή του βιβλίου αποδείχτηκε εμπειρία πρωτόγνωρη. Για τους δικούς του ανθρώπους ας είναι ένα δώρο. Για την Ελλάδα, που δυστυχώς ελάχιστα γνωρίζει τον ξεχωριστό καλλιτέχνη, μια προσφορά γνωριμίας.