ΑΝΑΘΕΜΑ

Το παιδί
πρέπει να βγει από την σπηλιά
δεν είναι εκεί η θέση του
το παιδί
πρέπει να παίζει με λουλούδια
να τιτιβίζει στον άνεμο
να χαίρεται
να γελά
να ζει

Ανάθεμα στους εχθρούς του
νόμιζαν μικρό σαν είναι
πως θα το τσακίσουν
γελάστηκαν
όλοι εμείς ξάγρυπνοι
πάνω από το πνεύμα μας
θα περάσουν
όλα τα τέρατα της γης
που τολμούν
παιδιά να αγγίζουν

Χρέος μας
όχι για την υπόληψή μας
ούτε γιατί ρόλο τιμωρού
θελήσαμε να παίξουμε
χρέος μας
στο δικό μας μικρό παιδί
στη δική μας μικρή ψυχή
που πασχίζει ακόμα
έξω από τη σπηλιά
να βγει

Ανάθεμά σας
τέρατα της γης
που τολμήσατε
αγγέλους
να αγγίξετε


SEMPRE VIVA

Με λουλούδια πολλά
ο κήπος της
κόκκινα, της αγάπης
πράσινα, της ελπίδας
άσπρα, της αγνότητας
αποχρώσεις ζωής
τότε που άρχιζε η ζωή

Κάθε βράδυ
-στο σκοτάδι θρέφεται η δειλία-
της έκοβαν κι ένα
άχρηστοι κηπουροί
ούτε νερό
ούτε φως
φροντίδα καμιά
κόψτε όσα θέλετε
ο Θεός δεν κοιτά
ξεριζώστε τα

Αλλά αυτή
φύτευε κι άλλα
κάθε βράδυ
φύτευε κι άλλα
-στο σκοτάδι θρέφεται το πείσμα-
το δάκρυ της
δροσοσταλίδα πάνω τους

Θεέ μου, κοίτα
ζω
κοίτα εμένα
άφες αυτοίς
κοίτα με
καλύπτω τα σημάδια
στους καρπούς μου
λουλουδιάζω
οι ουρανοί το σπίτι μου
κήπος αειθαλής

Ο Ιούδας
μόνος του θα κρεμαστεί