Μια ποιητική συλλογή που ρίχνει φως στο σκοτάδι των αναμνήσεων μας.
Αφηγούμαι την ίδια την ιστορία μου από το τέλος της, για να καταλάβω πως το τέλος είναι κι η αρχή της. Κάθε φορά που τη διαβάζω και κάθε φορά που τη ζω, το σώμα μου μεταφέρεται στην ίδια άδεια αίθουσα, στο ίδιο ερειπωμένο σινεμά της Αθήνας, να βλέπω μία ταινία που έχω δει χίλιες φορές, και χίλιες φορές έχω ξεχάσει. Και μένω όσο περισσότερο μπορώ εκεί, εκεί όπου κάποτε υπήρξαμε μαζί. Μένω στο μέρος πέρα από το σκοτάδι, προτού μπει φως στο δωμάτιο κι η ζωή μου αρχίσει πάλι.
Αυτή η ποιητική συλλογή σε καλεί να εξερευνήσεις τις σκιές του παρελθόντος, γεφυρώνοντας το χάσμα ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, καθώς ανακαλύπτεις ξανά τη μαγεία της ύπαρξης με κάθε στίχο.