Τo Ανοιχτό Μπαϊράκι του Ιωάννη Πανουτσόπουλου αποτελεί ένα ποίηµα ιστορικής, κοινωνικής και ατοµικής αυτογνωσίας. Σελιδοδείχτης που υποδεικνύει το σηµείο από το οποίο ξαναδιαβάζουµε την ελληνική ιστορία και το συλλογικό µας µαρτυρολόγιο. Είναι ο τρόπος του Ποιητή να κατα­ληστεύει το παρελθόν φευγατίζοντας τις λέξεις του στα µελλούµενα καθώς χαµηλώνουν τα σύννεφα και το σκότος οµοιάζει ψηλαφητό. ∆ασµός που επιβάλλει η ποίηση σε καινούργια εµπορεύµατα που κοσµούν τις βιτρίνες των παλαιών εµπόρων. Οι ανάγκες που ορίζουν τα απαραίτητα και η ζωή που επιβάλλει τα περιττά.

Ο Ιωάννης Πανουτσόπουλος αντιγράφει κλεφτά την περηφάνια και την παράδοση. Κάποτε θυµίζει σκυθρωπό ταχυδρόµο που παραδίδει χαρµόσυνο άγγελµα. Στην ασυµφωνία των πάντων ο Ποιητής καταθέτει την καλή του προαίρεση. Επαινεί εκείνους που παραµερίζουν τον θόρυβο και επιµένουνε στον σκοπό. Καινούργιος επαναστατικός κόσµος διασώζει την ισορροπία του παλαιού. Οι ελεύθερες ψυχές φοβίζουν τη σκλάβα βούληση των αυτοκρατόρων. Πλήθος ρυπαρό και ρακένδυτο ο στρατός µας κατέχει το µεγαλείο της ένδειας. Κοπιάστε πολιτισµένα έθνη και διδάξτε µας την αλήθεια της ξιφολόγχης.

Από τη θερµοκοιτίδα της αιωνιότητας ο Ποιητής προδικάζει αναπόφευκτη την ευτυχία. Ηµέρες χαράς και φωτεινές νύχτες προστίθενται σε προγονικό ηµερολόγιο.