«Λοξές ματιές ο κόσμος θα μας ρίχνει όπου κι’αν πάμε άλλοι με φτόνο κι άλλοι με καταφρόνια ποιος ξέρει πόσους η αγάπη μας να καίει σε πόσους θα θυμάει παλιά τους χρόνια». Οι Λοξές ματιές αποτελούν μια πρώτη προσπάθεια συγκέντρωσης και ανάδειξης υλικού για τον αντρικό ομοσεξουαλικό έρωτα και την αντρική ομοσεξουαλική επιθυμία στη σύγχρονη ελληνική ποίηση, επιδιώκοντας τη δημιουργία ενός σχετικού αρχείου. Με χρονικό άνυσμα από το 1927 μέχρι και το 1978, το αναγνωστικό κοινό έχει την ευκαιρία να διαβάσει κείμενα ποιητών που κινήθηκαν σε μια παράλληλη δοκιμασία ωρίμανσης τόσο του ομοερωτικού λόγου όσο και της ομοσεξουαλικής συνείδησης στην Ελλάδα, φανερώνοντας το πέρασμα από την απόκρυψη στην παρρησία. Τα ποιήματα των Βασίλη Λαμπρολέσβιου, Μίμη Λιμπεράκη και Γιώργου Γιαννίδη μπορεί να θυμίζουν κάτι από τα παλιά, συνθέτοντας ιστορίες, χώρους και πρακτικές που έχουν λησμονηθεί, συνεχίζουν να αποτελούν ωστόσο τεκμήρια μιας γενεαλογίας που οφείλουμε να κοιτάξουμε κατάματα.