Η «Θα ‘ρθει μια μέρα που θα ξεπεράσεις τους φόβους σου μικρέ μου, γιατί θα ‘σαι συγκεντρωμένος αλλού» μου ‘χε πει η μητέρα μου.
Πράγματι δεν υπήρξε κάποια στιγμή που να φοβήθηκα, κι αν έγινε αυτό ήταν για λίγο. Ήμουν συγκεντρωμένος αλλού. Σε περιπέτειες που δεν ήξερα αν θα μπορούσα να τις ζήσω. Σε εμπειρίες που δεν πίστευα ότι θα βιώσω. Είδα πλάσματα από άλλους κόσμους, γνώρισα παράξενους ανθρώπους, πάλεψα με τέρατα βγαλμένα από εφιάλτες και δεν ένιωσα στιγμή να φοβάμαι… Αν φοβήθηκα κάτι, κάποια στιγμή, είναι ο ίδιος μου ο εαυτός… Κάτι που δεν υπολόγισα σε αυτά τα ταξίδια, κάτι που δεν πάλεψα και δεν κατάφερα να νικήσω… ίσως και να με νίκησε…