ΕΝΘΥΜΙΟ

Μες στην ντουλάπα η ξύλινη κρεμάστρα
Το ρούχο του ακόμα εκεί
Το σώμα λείπει
Πάνω στο ξύλο μια γυναίκα έχει γράψει
με γράμματα που τρέμουν, τ’ όνομά του
Τα μάτια της τον ψάχνουν, τον αγγίζουν
χαϊδεύουν τρυφερά το πρόσωπό του
Και το παιδί που στέκεται πιο πέρα
κοιτάζει και μαθαίνει την αγάπη


ΑΛΛΟΣ Ο ΦΟΒΟΣ ΤΩΡΑ

Πώς ζήσαμε έτσι ανήμποροι
με το Θηρίο μες στο στήθος μας κλεισμένο
Μα ευτυχώς ο θάνατος μας πλησιάζει
ξεθάβοντας παράξενες δυνάμεις
Άλλος ο φόβος τώρα
που μπαίνει απ᾿ το παράθυρο τις νύχτες
Άλλοι κι εμείς
που σκάβουμε να βγούμε από το χώμα