Ο Μαιγκρέ, προτού βγει, πήρε απ’το πορτοφόλι του ένα φύλλο χαρτί καρφιτσωμένο με ένα διοικητικό διαβιβαστικό που έγραφε: «Σας αναγγέλλω ότι θα διαπραχθεί φόνος στην εκκλησία του Σαιν-Φιάκρ, κατά τη διάρκεια της πρώτης λειτουργίας της Ημέρας των Ψυχών ». [...]
-Το Σαιν-Φιάκρ, μέσω Ματινιόν;
-Είναι πιθανό, εφόσον μας διαβιβάστηκε μέσω της αστυνομίας του Μουλέν. Και ο Μαιγκρέ είχε βάλει το χαρτί στην τσέπη του. Σαιν-Φιάκρ! Ματινιόν! Μουλέν! Ονόματα που του ήταν περισσότερο οικεία από οποιαδήποτε άλλα. Γεννήθηκε στο Σαιν-Φιάκρ, εκεί ο πατέρας του επί τριάντα συναπτά χρόνια ήταν ο διαχειριστής του πύργου! Την τελευταία φορά που είχε πάει, ήταν ακριβώς όταν πέθανε ο πατέρας του, και τον είχαν θάψει στο μικρό κοιμητήριο πίσω απ’την εκκλησία.
«...Θα διαπραχθεί φόνος... κατά τη διάρκεια της πρώτης λειτουργίας...»
Ο Μαιγκρέ είχε φτάσει την προηγουμένη. Είχε μείνει στο μοναδικό πανδοχείο. Στο Μουλέν, η αστυνομία είχε πιστέψει ότι επρόκειτο για κάποια κακόγουστη φάρσα και δεν θορυβήθηκε. Στο Παρίσι προκάλεσε μεγάλη έκπληξη η αναχώρηση του επιθεωρητή.
[...] Ο Μαιγκρέ, εντυπωσιασμένος, άγγιξε τον ώμο της κόμησσας. Και το σώμα ταλαντεύτηκε, σάμπως η ισορροπία του να κρατιόταν από ένα τίποτα, κυλίστηκε κάτω και παρέμεινε ακίνητο. Η κόμησσα του Σαιν-Φιάκρ ήταν νεκρή.