Σε αυτό το βιβλίο διερευνάται το θέμα της αυτογνωσίας σε συνδυασμό με τη θεογνωσία και επιχειρείται να δοθεί μία εξήγηση στο κατά πόσο η αυτογνωσία μπορεί να αποτελέσει προϋπόθεση για την επίτευξη της θεογνωσίας.

Μετά από τον καθορισμό της έννοιας της αυτογνωσίας και της θεογνωσίας, εξετάζονται διάφοροι τομείς του ανθρώπινου βίου, διότι μέσα από τη συνεχή και την καθημερινή τριβή με την πραγματικότητα, κάθε άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει τον εαυτό του, αφού, μέσα από την ετεροπαρατήρηση και τις αντιδράσεις του προς τον εκάστοτε συνάνθρωπό του, γνωρίζει καλύτερα το «Είναι» του και προσδιορίζει με τον καλύτερο δυνατό και ασφαλή τρόπο τα «εγώ» του, τα οποία, ουσιαστικά, είναι εκείνα που του στερούν την κατανόηση του θείου Σχεδίου που σχετίζεται με την ουσία του ιδίου.

Έτσι προσεγγίζονται, μέσα από διάφορες θεολογικές και φιλοσοφικές θεωρίες, η Δημιουργία και η σχέση του ανθρώπου με αυτήν ως πηγή δημιουργίας, η ζωή και το νόημα της ύπαρξης του ανθρώπου μέσα στην κοινότητα όπου ζει και αναπτύσσεται, η πιθανή ή μη ελευθερία και ανεξαρτησία που μπορεί να διαθέτει σε διάφορους τομείς της ζωής του, η σχέση του με το περιβάλλον, η σοφία και η σωφροσύνη με τις οποίες αντιμετωπίζει τις καταστάσεις της καθημερινότητάς του, η μοναξιά και ο φόβος που βιώνει, η πειθαρχία που μπορεί να διαθέτει, οι επιθυμίες και τέλος ο εθελοντισμός του, δηλαδή η εκούσια προσφορά του προς τον συνάνθρωπο και τη φύση.

Μέσα από την κατανόηση των ανωτέρω αναγνωρίζει τον εαυτό του και τη θεία ουσία που βρίσκεται μέσα του και σιγά σιγά, αναλόγως των προσπαθειών του, υπάρχει η περίπτωση να κατανοήσει το θείο Σχέδιο και το θείο θέλημα που αφορά, βέβαια, αυτόν τον ίδιο και τον ρόλο του μέσα στη ζωή και την ανθρωπότητα εν γένει.