Στον δεύτερο τόμο αυτού του έργου αποδεικνύεται ότι το ταφικό μνημείο που ανήκει στον Ηφαιστίωνα και σχεδιάστηκε από τον ίδιο τον Μέγα Αλέξανδρο, βασίστηκε στον αρχαιοτεκτονισμό με τον οποίο κατασκευαστήκαν οι πυραμίδες και ειδικά η Πυραμίδα του Χέοπα, από τον Ορφέα. Αποκαλύπτονται οι μυστικιστικοί συμβολισμοί των αρχιτεκτονικών, των γλυπτών και ψηφιδωτών στοιχείων που ανήκουν στην απόκρυφη θρησκευτική παράδοση των αρχαίων Ελλήνων. Αποδεικνύεται ότι η μορφή του Ερμή του ψηφιδωτού είναι ο ίδιος ο Ηφαιστίωνας, ενώ η μέσα στους λαβυρινθώδεις διαδρόμους του, υπάρχουν τα ιερά χρυσά σκεύη του ίδιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Το μνημείο ανήκει και στους δύο, γιατί βασίζεται στην Πεθαγόρεια δυαδικότητα, του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Ηφαιστίωνα.